Ali Sarı, kitapların öğrettiklerini ve deneyimlerin zehirli meyvelerini bir tür yaşama bilgisine dönüştürme becerisi gelişkin bir insan. Onun “şeyler”i, bu acı bilginin ifadeleridir. Bazen müstehzi bir ifade, bazen adını çok az kişinin bildiği bir düşünürün felsefesine dönük bir belirleme, bazen küfrün sınırlarında dolaşan bir zehirli söz yolunuzu kesebilir sayfaların arasında.

Bu yüzden elinizde tuttuğunuz bu kitap merkezsizdir. Herhangi bir sayfasından açıp okuyabilir, sondan başlayarak başa gelebilir, sayfaları arasında kaleminizle yollar oluşturabilirsiniz.

Şeyler, Ali Sarı’nın dünyasına adım atmaya iyi bir başlangıç olabilir.
Şehmus Ay

Terli değildi. Küçük, beyaz, tarikat kitaplarıyla dolu bir oda ve tek kişilik bir yatak. Dediğim gibi terli değildi, kışa girmek üzereydik, üzerinde beyaz bir gömlek ve kumaş pantolonu vardı, ben altındaydım, üstüme çıkmış vaziyette, badem bıyıklarıyla ve şehvetle, kulağımı ısırıyor, boynumu öpüyor ve penisini dayayarak üzerimde gidip geliyordu, ben altında aptal bir gülümsemeyle ne yapacağımı bilemez halde onu izliyordum. Kıyafetlerim benim de üzerimdeydi, bir an daha ileriye gidecek mi diye düşündüm, ara sıra ‘abi yapma dur ya’ gibisinden gülerek laflar ediyordum, o da ben böyle şeyler söyledikçe daha çok azıyordu. Bir ara benim penisim onun kalçasına dayandı, çok kısa bir an ben de şehvet duydum, o an hemen aklımdan ‘acaba ben eşcinsel miyim’ diye geçirdim, sonra üzerimde kızardı yüzü, sanırım boşalmıştı ‘hadi git odana’ dedi, ben de altından kaçarak çıkıp, odama gittim.

Bileklerini Kesen Erkekler Tanıdım,

Altın Vuruş Yapan Kadınlar Tanıdım,

Hiçbiri İntihar Değildi,

Sadece Kurtulmak İstiyorlardı,

Yaşatılanlardan

Kimi İnsanlar İçin,

Hayat,

Kan Kızıl Bir Oda,

Her Şeyi Gösteren,

Her Şeyi Saklayan,

her şeyi bitiren.

Arkadaşımız şiir olmuş!

Kim olmuş, kim? Arkadaşım mı? Nasıl olmuş? Çok sevindim, zaten hep insanın bu kadar arkadaşı varsa şiir olur derdim de kimseyi inandıramazdım!

Hah, şimdi görsünler, arkadaşlık nasıl şirin, nasıl şiir olurmuş!

Görsünler, okusunlar da, onlar da arkadaşlarıyla buluşup şiir olsunlar! Bakıyorum daha sayfaları çevirir çevirmez yüzünüzde bir güneş, dudaklarınızda bir gülüş, gözlerinizde gökyüzü belirmeye başladı bile! Ee tabii insanın arkadaşları kuşlar, balıklar, kar, yağmur, gece, kediler, ay, güneş, yıldızlar, sular olunca, içine bir sevinç dolar. Sevinçten gözleri bile dolar, ama sevinçten!

Şiirin de arkadaşlık olduğunu bu güzel kitabıyla bir kez daha dile getiren sevgili şair Elem Erk ve güzelim çizgileriyle renklerin, desenlerin de şiirin en yakın arkadaşı olduğunu gösteren ve Arkadaşım Şiir’i resimleyen çizer Akşın Bike’ye, başta Su olmak üzere yeryüzündeki tüm arkadaşlarım adına çooooook teşekkür ediyorum. Ve her zaman Arkadaşım Şiir diyorum!

Haydar Ergülen

Akşama Yemek Yok, Yersen Öykü Var serisinin 2. kitabında bu kez on iki kadın, iş hayatı hikâyeleriyle okuyucuyu yine büyülü yolculuklara çıkarıyor. Değişik mesleklerden, farklı kökenlerden gelen güçlü kadınların kaleminden düşündürücü, muzip, hüzünlü, sürükleyici bir düzine öykü. “Bitmesin” diyerek okunan bu kitap on iki kadının öykülerinden oluşan bir karma sergi.

Süheyla Tibet

Pınar Salmanlı

Aytül Özer

Ayşen Küçükoğlu

Hatice Küçük

Nilüfer Köylüoğlu

Ayşe Dilek Kangal

Behiye Hacışahinoğlu

Sema Gürsoy

Semiha Babaoğlu Baysal

Müberra Alpaslan

Hülya Akbıyık